Leukemia

At dahil ilang araw na wala pa rin akomg maisip isulat.

Nagbasabasa, humiga, naglaro, pero as usual, hindi pa din ako makatulog. Gusto ko na ngang hingin si Coffee kay CheeNee,.....uy, CheeNee, decaffeinated ba si Coffe?

Anong kinalaman ng Leukemia? Kasi nung bata pa ako, ang pangarap kong sakit, Leukemia. Hindi ko din alam kung bakit. Dahil siguro nangarap ako ng isang prince charming na kamukha ni Andrew. Pero ang katotohanan, naiisip ko dati, sino kaya ang iiyak pag ako nawala? Sino ang malulungkot? Pero ayoko pang mamatay. Ngayon ko lang naisip, super magastos ang sakit na to, kaya wag na lang. erase, erase.

ang gwapo niya
ayokong mademanda

hay naku, walang sense ang post na to. skip.....skip....

Ibuhos mo!

Pasok ng bahay, deretcho sa kwarto, sabay tulog.

Nakarinig ako ng katok sa pinto. "Gising na, kumain ka na, naghihintay na sila Mama sa baba. " Tumayo ako, nagpunta sa banyo, naghilamos, tapos bumaba. Kumain kasalo ang pamilya.

Mama: Anak, pansin ko lagi ka sa kwarto, ano bang pinagkaka-abalahan mo?

Billy: Ah, Ma? natutulog lang.

Benjie: Weh, wala ka ng insomnia?  Kontest nga kayo ng kawago diba!

Billy: Ewan ko sayo kuya, kaw mukang kwago.

Banjo: Ano ba yun ah! Ibuhos mo lang Nikos...

Billy: Pauso ka naman kuya, gaya-gaya sa commercial.

Mama: Nak, pag may sasabihin ka, may tenga kami, marami tayong Ice tea jan......ibuhos mo lang.

Ha-ha-ha. Natawa ako kay mama at sa kanilang lahat, gayahin ba naman ang  commercial. Ano ba? ako ba si Nikos na nabigo kay Matina? Pero na-appreciate ko naman. Hindi nila alam binubuhos ko ang oras ko ng hindi makatulog  sa pagbabasa ng mga articles na makakatulong sakin.

Umakyat ako sa kwarto ko, binuksan ang computer. 

Wala akong ginawa tinitigan ko lang

may pumasok sa pinto

si Kuya Banjo pala

Si kuya, nagtanong: "Okay ka lang ba?

"Oo kuya, super bongga, Ikaw ano na balita?, tutuloy ka pa ba?"

"Oo, kailangan"

"Sige kuya, gudluck. Sana manahanp mo si Iyah, magiging happy ako para sayo"

Tinapik niya yung balikat ko sabay sabing, 

"magiging okay dinanag lahat, sige tulog na ko. Ikaw matulog ka din ah"

Tumango ako....Lumabas na siya.

Gusto ko sabihin kay kuya na "sasabog na yata and dibdib ko kuya"

pero hindi ko nagawa dahil alam ko may sarili din siyang dinadalang suliranin.

Kaya sige na, share ko sa inyo.

Naghiwalay kami ni Perdo (di nia real name) last December dahil sa third party. 3 1/2 years naging kami. Kami pa pero tapos nagdedate sila ni 3rd. Sinubukang ayusin pero hindi na talaga uubra dahil wala ng tiwalang natitira. Nagkasakitan, nagkaiyakan. Paano ka magtitiwala ulit sa taong nagawa ka ng saktan at lokohin?

Sa totoo, iba ang sinasabi ng utak ko sa gustong gawin ng puso ko. Pero sinunod ko ang utak ko dahil sa ngayon, mahirap pagyamanin (ang lalim nun ah) ang isang relasyong walang tiwala sa isa't-isa. Sabi nga ni lola, kung kami talaga, magkikita pa kami. Awkward nga lang dahil gusto ko man siyang iwasan, hindi ko magagawa habambuhay dahil mauubusan din ako ng dahilan. habambuhay ba akong hindi aatend sa family affairs na kasama ang family nila. Family friend kasi  sila.

Alam ko hiyang-hiya siya sa ginawa niya at maaaring pinili niya ako dahil na rin sa hiya niya sa Pamilya naming dalawa. Gayunpaman, okay naman ako sa ganitong sitwasyon. Pahinga muna,para wala na ring isipin. Sana lang maibalik ang dating samahan, ( na sa tingin ko mejo malabo). Ang hirap kasi na magkaibigan kayo dati tapos biglang....poooop, wala na! Wala naman akong pinagsisisihan, maliban sa namimiss ko siya ng sobra, hangad ko na maging masaya siya.

to be continue......

Lakad Pasulong

source

Sa mga oras na to gusto kong mag-isip ng entry ko para sa Mapagmahal Blog Award ni Kamil pero hindi ko magawa. Gusto ng utak ko, pero ayaw ng puso ko. Takot siyang balikan ang bawat sandaling pinagsamahan, ang masasayang ala-ala ng kahapon. Nakabasa ako ng ilang blogs na nakita ko sa blog roll ni Kamil. Hindi pala ako nag-iisa. Marami kaming nasasaktan, pero hindi ako natutuwa dahil dun.  Ngayon ramdam ko ang sakit at ang tanong sa puso ko, Handa na ba akong sumulat ng maikling kwento ng buhay pag-ibig ko. Akala ko kaya kong iwasan ito, dito sa blog na ito, pero hindi pala. 

Malapit na pa naman ang araw ng mga puso. Napapa-emo tuloy ako, pero hindi naman bagay sakin yun eh. Kasi masayahing tao ako, yun ako sa pamilya at mga kaibigan ko. Sa mga tao sa paligid ko, pero sa totoo, ayokong ipakita ang totoong saloobin ko.

Sa darating na araw ng mg puso may date ako. Date kasama ang buong pamilya, suporta sila sa bigo kong puso. Kunwari family dinner daw bago umalis si Kuya pero ang totoo alam ko, ayaw nila akong mag-isip, umiyak at nakikitang nasasaktan.

Sa lahat ng taong may dinaramdam ngayon, don't worry, darating din tayo sa araw na tayo naman ang magiging masaya. Kanya-kanyang paraan nga lang. Basta ang mahalaga, LAKAD LANG NG LAKAD PASULONG.

ayoko na.....kaya gusto ko ng matulog, kasi ito yun eh! ayan na.....(tears......tears...tears....).

Nalilito-Nalilito-Nalilito

Pagod na akong habulin si konsentrasyon. Dapat talaga hindi na ako pumasok ngayon eh! Ang hirap kapag ganito:

Nalilito + Nag-aalala = Dull Face without Future

Para saan pa ba ang blog na ito kung hindi ko ibabahagi ang adventure ko. Kaya hala sige sugod.............

Hindi ko kwento ito, kwento ng kuya Banjo ko. Super close kami at simula nung bata pa never pa kaming nagkahiwalay. magkasama lagi sa trip, sa pasyal sa kalokohan pati sa away. Away na to. hehe. Super like ko itong si kuya. Suportado ko siya mula ulo hanggang paa pati sa lahat ng ka-epalan niya sa buhay. Tanda ko dati nagbakasyon kami, lahat ng picture namin nakatalikod, (ang photographer si Kuya Benjie)  wala lang tamang trip lang kami prang lasing pero hindi naman. Pinagalitan kami ni Mama kasi wala kaming kuha na maayos. Madalas din kami mag-ala Zorro. ang espada ko walis tambo, kay kuya naman yung t-Square niya sa Engineering. haha. mga jologs lang eh.

Si kuya ngayon may problema, malaki, sobrang laki. Dito nakasalalaly ang HAPPINESS niya. Mhabang kwento pero try ko maging maiksi. Nung college pa si kuya meron siyang GF, si Iyah (hindi real name pero hawig). Dahil love siya ni kuya, love ko na din siya. nagtagal sila humigit kumulang 2 taon tapos si Iyah biglang umuwi sa Cebu. sila pa din pero biglang nawala, naglaho parang bula. Ngayon pala itong si kuya ko, napaka-hina sa tukso pumatol sa iba at nalaman ni Iyah ang balita from her friends. simula nun hindi na namin siya nakita, at never na rin siya nagparamdam. Galit ako kay kuya in a way pero naaawa ako, lalo na lately nalaman ko na Mahal niya pa si Iyah.

Saturday night, January 29, 2011 after dinner, kinausap ni kuya si Papa at mama. Aalis daw siya pupunta ng Australia, susundan si Iyah. Nagulat kaming lahat dahil hindi namin alam na hinahanap niya pala. TAKE NOTE: Nagpunta siya ng Cebu last time para hanapin si Iyah pero wala na siya dun at nasa Australia na daw kasama ang anak niya. What??????????? May pamilya na si Iyah, eh bakit pa susunod si kuya? ang sabi ko, kuya kasalanan mo yan, panu yan, may pamilya na si Iyah bkit ka pa susunod dun.

Sabi ni kuya, ANAK daw niya yung batang yun. Kaya pala umuwi si Iyah sa Cebu before dahil buntis siya. May usapan na sila ni kuya na sasabihin sa parents ni Iyah tapos kila Papa, pero etong kuyan kong magaling kala mo napaka-gwapo tatay na pala nghanap pa ng iba.

Ang sitwasyon ngayon, DETERMINADO si kuya na hanapin si Iyah. gusto ko siyang samahan pero hindi naman ganun kadali yun. Kahit si kuya Benjie gusto din sumama pero wala naman kami magagawa. Austalia yun no! buti kung States sana andun ang family ni papa mas mgiging madali. Nalilito tuloy ako.

KUYA:

Kung mabasa mo man to, sana mahanap mo so Iyah pati yung baby niyo. Ayoko nakikita kang nahihirapan ng ganyan at sana pag nakita mo sila, may space pa sila sa buhay nila para sayo. Mahal mo pala eh, luko-luko ka kasi kaya magtiis ka. kasalanan mo panindigan mo. sige galugarin mo ang buong Australia para mahanap sila, sana lang wag kang umuwing luhaan dahil baka mamatay din ako sa sakit pag nakikita kitang nahihirapan.

Hangad ko pag-uwi mo kasama mo na sila Iyah, tapos magdala ka ng kangaroo ah! pasalubong, gagwin naming pet ni Kuya Benjie. (joke lang) AJA kuya.

Usapang Walang Magawa

Kagabi habang nagbabasa ng mga blogs na nakabookmark sa laptop ko, (tatanungin niyo ako bakit nakabookmark?, ganito kasi yun, mahilig ako magbasa pero ayoko gumawa ng blog dati kasi galing ako sa lahi ni Juan Tamad. Sigurado hanggang simula lang ako, baka hindi ko din matapos. Pero last year itong sa Kamila, nahikayat akong gumawa ng blog. Mula sa pagsesearch kong ng mga blogs ng pinoy, napunta ako sa site niya, ayun ako naman si bookamark. So ganun na nga, dahil insomiac ako at nakikipag-contest ako sa mga kwago sa gabi, naging habit ko na ang magbasa hanggang makatulugan ang laptop, pero hindi ako mapagalitan ni Mama kasi pag nagalit siya, magigising ako............sige Ma, magalit ka............hahahaha!

Last year nung time na magiging adik na dapat ako sa pagba-blog, dinalaw ako ng isang lamok, at yown, na-dengue ang Billy. Nawala sa limelight, nag-disappear, nag-evaporate. Nang maka-recover, binalikan ko ang blog na ginawa ko pero dahil sa dami ng injection (awwwwts) na tinusok, naging makakalimutin ako. Hindi ko matandaan ang password. Nanghinayang ako kasi, may tatlo na kong followers dun eh! Sayang, SHET!

Kaya eto, simula ulit ng panibago, pero this time, sinulat ko na nag password ko. Iisipin ko kung ipapatago ko kay kuya nag password para pag-na-dengue ulit, siya na bahala.......hehe, pero sa kabilang banda wag na lang kasi baka kung no isulat ng mokong na yun.

Sumakit ulo ko, kakaisip ng title, lalo tuloy ako di nakatulog kagabi. Naisip ko KOPIKO na lang kaya, or pwede din namang PETROLEUM JELLY, ayun kasi mga nakikita ko dito sa loob ng kwarto. O kaya naman PENTIUM INSIDE. Gusto ko sana walang tulugan pero baka isipin naman ako si Kuya germs. suggestions naman